متخصصین کلینیک تخصصی پوست و موی آرتا درباره عارضه پوستی که با نام گوشت اضافه یا کلوئید شناخته می‌شود، در این مقاله توضیحاتی در اختیار شما عزیزان قرار می دهد هنگام بروز آسیب دیدگی در هر یک از اعضای بدن دستور اعمال فعالیت‌های ترمیمی از سوی مغز صادر می‌شود و تا بر طرف شدن اختلال ادامه پیدا می‌کند اما در نهایت این فرایند کلاژن سازی باید متوقف شود؛ در برخی افراد ادامه پیدا کردن آن حتی بعد از ترمیم آسیب دیدگی منجر به ایجاد بافت اضافی قرمز رنگی با سطحی صاف می‌شود که در برخی موارد با خارش همراه است و آن را گوشت اضافی می‌نامیم.
درمان کلوئید یا گوشت اضافه با ترکیبی از درمان های با لیزر و تزریق داخل ضایعه و کرایوتراپی یا سرما درمانی
اسکار های کلوئیدی چگونه به وجود می آیند؟
کلوئید یا اصطلاحا گوشت اضافه توسط سلول های بافت آسیب دیده تولید می شود و پاسخ غیر نرمال بدن به بهبود زخم می باشد. کلوئید می تواند ناشی از آکنه ، زخم های آبله مرغان یا تصادف و سوختگی، عفونت در محل زخم و یا حتی تزریق واکسن و یا تاتو و نیش حشره باشد.
همچنین ضربات متعدد وارد شده به یک نقطه پوست، کشیدن زیاد پوست در هنگام بخیه زدن و یا وجود جسم خارجی در زخم نیز می تواند باعث تولید کلوئید در محل اسکار زخم شود.
در کلوئید به جای بافت طبیعی ، فیبر ها و رشته های کلاژن و سلول های فیبروپلاست به میزان فراوان وجود دارد.
بهترین استراتژی برای جلوگیری از تشکیل کلوئید یا گوشت اضافه، پیشگیری است و در فردی که مستعد کلوئید است باید از جراحی های غیر ضروری اجتناب کرد.
پروتوکل درمانی واحدی برای درمان کلوئید وجود ندارد و پاسخ به درمان هم نهایتا کامل نیست.
درمان ها شامل :
1.کرایو یا سرما درمانی(ویدئو ی سوم)
2.ورقه های سیلیکونی
3.تزریق کورتون و دارو های دیگر داخل کلوئید
4.لیزر
5.جراحی و رادیاسیون
در برخی افراد استعداد بروز گوشت اضافی به صورت یک مشکل عمومی وجود دارد و هر زخمی روی بدن آن‌ها ممکن است به گوشت اضافی تبدیل شود؛ اما در افراد معمولی نحوه برش در عمل جراحی، نخ مورد استفاده برای بخیه، ایجاد عفونت و یا قرار داشتن زخم در جای نامناسب و باز شدن مکرر آن باعث بروز این اختلال می‌شود.
در افرادی که مشکل ژنتیکی دارند تنها راه مقابله با این عارضه جلوگیری از ایجاد زخم تا حد امکان و مراجعه به موقع به پزشک برای درمان زخم‌ها و خراش‌هاست؛ اما افراد عادی با مصرف دارو و جلوگیری از ایجاد عفونت، مراقبت از زخم‌های زانو و آرنج که ممکن است بر اثر حرکت باز شود، استفاده ازبخیه در زخم‌ها و خراش‌های عمیق و جلوگیری از ایجاد آسیب و جراحی در قسمت‌های ذکر شده می‌توانند از بروز این اختلال جلوگیری کنند.
برای درمان این عارضه در موارد ساده استفاده از کرم‌ها رایج است اما در بیشتر موارد برای از بین رفتن کامل این بافت‌ها نیاز به استفاده از لیزر وجود دارد.
آلوده نبودن بخش آسیب دیده و تلاش جراحان برای ایجاد برش در جهت خطوط پوست میتواند در نمایان نشدن جای زخم موثر باشد برای مثال برای جراحی روی پیشانی ایجاد برش افقی به جای برش عمودی تغییر چشم‌گیری بر ظاهر فرد ایجاد می‌کند.
نقاط مستعد بدن
از نظر محل، پیدایش کلویید (keloid) ممکن است تقریباً در هر جایی از بدن ایجاد شود ولی معمولاً روی سینه، شانه‌ها و لاله‌های گوش به وجود می‌آید. کلوییدها معمولاً بی‌ضررند و به جز مواردی‌که خارش ایجاد می‌کنند مشکل خاصی ندارند، هرچند کلوئیدهای بزرگ ممکن است ظاهر ناخوشایندی داشته باشند و از نظر زیبایی برای بیمار مشکل ساز باشند
پیشگیری
۱- از جراحی غیر ضروری مخصوصا در ناحیه سینه، شانه، آویزه گوش ، چانه و پشت پرهیز کنید.
۲- بعد از هر اسکار تا مدت طولانی حتی یکسال مراقب آن باشید و در صورت مشاهده علایم شروع کلویید به پزشک مراجعه کنید.
۳- در صورتی که سابقه خانوادگی شما مثبت است بهتر است از سوراخ کردن گوش یا سایر اعضا و تاتو کردن پرهیز کنید.
۴- وقتی به اسکار شما ضربه می‌خورد یا ملتهب می‌شود حتما زیر نظر متخصص باشید.
۵- در صورتی که زخم یا اسکار شما در مناطق مستعد است بهتر است تا مدتی از سونا و سولاریوم و اقداماتی که این محل را گرم می‌کنید، پرهیز کنید.